BloodY PerioD

نشستم پای پنجره هی با ريش های شالم ور ميرم هنوز نيومده کتمو در می ارم سردم می شه دوباره می پوشمش.از پنجره به بيرون نگاه می ندازم می بينمش ريلکس از ماشين پياده می شه. می پرم تو ايوون و داد می زنم اهای!بد قول! سرشو می گيره بالا و می گه هيس!تو اينه يه نگاهی می ندازم به خودم يه لبخند رو لبهام می نشونم و پله هارو دوتا يکی می رم پايين.می دونه چی می خوام بهش بگم کيف پولشو نشونم ميده می گه جا گذاشته بودمش!حالا کجا بريم؟می گم فرق نمی کنه يه جا که من بتونم ۴ کلمه حرف حساب بزنم از همونا که هيچ وقت نگفتم!
نشستيم تو اين کافی شاپ لعنتی بدم می اد همش دود سيگار دارم خفه می شم به روم نمی ارم. دستشو می زنه زير چونه اش می گه خوب؟ می گم هيچی!می گه حرفهای اخر؟می خندم می گم سفر اخرت که نمی رم حرف های اخری ندارم می خنده .يه سری عکس از کيفش در می اره و بحثو عوض می کنه!
داريم ميريم- م ر ی م از ا ی ن ج ا- ۸ ساعت ديگه؟ کنارم نشستی چشمات چه قدر خسته ان چرا هيچی نداريم بهم بگيم؟می گم دارم می رم می گی اره می ری!سفر اخرت که نمی ری!همين!بغلت می کنم محکم محکم چه بوی خوبی می دی از بس لبهامو گاز گرفتم دهنم مزه ئ خون و توت فرنگی می ده امان از اين ماتيکها!
من می مونم و ۸ ساعت ديگه با اين همه ادم خوب که بايد بينشون تقسيم بشم من قبلا مگه شماهارو نديده بودم؟؟؟؟؟من می مونم و ۱۰۰۰۰۰ فکر و خيال و نقشه و ارزرو و عشق من می مونم و سفر و يه بغل اميد !
پ.ن: نمی دونم چند تا ۳ ارديبشهت ديگه يادم می مونه٬گريه های مامانمو٬ادمهايی که هی محکم بغل کردم لحظه اخر٬جک گفتن های پرپر رو که سره حالم بیاره لبخنده های الکی به ادمهایی که ۱۰۰ سال یه بار می دیدمشون و اومده بودن خداحافظی! ٬نسکافه های بدمزه ی فرودگاه٬اون دختره که از بس خط چشم زده بود تموم زيره چشمم سياه بود و اون يکی دوستش که هی می گه خره!گريه نکن ارايشت خراب می شه!نمی دونم چند تا!ولی می دونی!حوشحالم که گريه هامو قورت دادم!يه ليوان اب هم روش!