فروغ
Thursday, August 03, 2006
باد ما را خواهد برد
در شب كوچك من افسوس باد با برگ درختان ميعادي دارد
در شب كوچك من
دلهره ويرانيست
گوش كن
وزش ظلمت را ميشنوي؟
من غريبانه به اين خوشبختي مي نگرم
من به نوميدي خود معتادم
گوش كن وزش ظلمت را ميشنوي ؟
در شب اكنون چيزي مي گذرد
ماه سرخست و مشوش و بر اين بام كه هر لحظه در او بيم فرو ريختن است
ابرها همچون انبوه عزاداران
لحظه باريدن را گويي منتظرند
لحظه اي و پس از آن هيچ .
پشت اين پنجره شب دارد مي لرزد و
زمين دارد باز ميماند از چرخش
پشت اين پنجره يك نا معلوم نگران من و توست
اي سراپايت سبز
دستهايت را چون خاطره اي سوزان در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسي گرم از هستي به نوازش هاي لبهاي عاشق من بسپار
باد ما را خواهد برد
باد ما را خواهد برد
| Permalink
|
